Het wordt tijd dat dit seizoen af loopt! 

Niet dat musical spelen niet leuk is hoor.
Het geeft echt een kick om elke week te mogen zingen, spelen en dansen.
En het is heel bijzonder om met een groep toe te werken naar een productie.
Maar het heeft nu denk ik net iets te lang geduurd. 

Niet dat we het verhaal al zat zijn hoor. 

We dansten gisteren nog vol enthousiasme een nummer.
We doken diep in onze rollen om zelfs de familiegeschiedenis van ons karakter duidelijk te krijgen.
Het blijft een uitdaging om in scenes telkens weer iets nieuws te ontdekken waar je mee kunt spelen.
Maar de groep is denk ik te lang bij elkaar. 

Niet dat we elkaar de hersens inslaan hoor. 

De repetitie van gisteren tekende zich door een overvloed aan overleg.
Overleg lijkt positief, zeker als je zo nauw moet samenwerken.
Maar ik vraag me dus af of dat wel goed is.
Ziet u, het lijkt namelijk een zeer opvallende uitwerking te hebben. 

Mensen gaan op elkaar lijken! 

Dat klinkt vreemd he? Bijna onmogelijk toch?
Maar ik zag gisteren echt zoiets gebeuren.
Niet dat mensen uiterlijk op elkaar gaan lijken hoor, zoals sommige mensen dat wel eens met hun hond hebben.
Nee, ze namen de…
Hoe zeg ik dat nou zonder vaag te gaan klinken…
Ze namen de essentie van de ander over?
De energie?
De spirit?
Ze wérden niet de ander maar ze deden of dachten ineens als de ander.  

Laat ik maar gewoon wat voorbeelden geven:

– Toen Ingrid moest invallen voor Danielle in de dans ging ze ineens de boxstep heel laag doen terwijl ze normaal nooit de moeite neemt door haar knieën te gaan.
– Nienke werd Sjors toen ze in een scene de groep ging vertellen welke regieaanwijzingen er waren afgesproken.
– En toen Sjors vroeg wat een clutch was, was Myrthe ook ineens de clutch kwijt.
– Linda die normaal nooit een dansstap mist ging ineens mee in de totale chaos van… nou ja van iedereen toen er gezongen en gedanst moest worden.
– Lisa kreeg in de karakteranalyse ineens een gezin alsof ze Miranda C of Annemarie was of zo.
– Tamara bleef als enige zitten toen iedereen op moest springen van schrik; alsof ze in de huid van Karin was gekropen, die het hele stuk niet op zou kunnen staan…
– Roos die de slappe lach kreeg alsof ze … Nee sorry, Roos krijgt altijd de slappe lach.

Snapt u een beetje wat ik bedoel?
Het leek een soort kruisbestuiving of zo? 

En dan heb ik het nog niet over Sjors gehad.
Die maakte het helemaal bont.
Hij leek namelijk ineens liever het beroep van Miranda M te willen hebben.
De hele tijd had hij het over foto’s die hij wilde nemen tijdens de show.
Waren we midden in een scene, legde hij het spel stil en gaf weer een complimentje over de mooie foto die hij dan zou kunnen nemen.
Maar dat was niet alles.
Het werd nog erger! 

Kennelijk had hij ook nog last van andere kruisbestuivingen.
Zo straalde Sjors gisteren ook geschiedkundige uit bij de karakteranalyse.
Glasblazer in een experiment.
En fruitteler in een ruzie! 

Wetende dat Sjors nog wel meer groepen begeleid maak ik me dus wat zorgen.
Ik denk dat het echt tijd wordt dat dit seizoen af loopt!
Dat lijkt me een stuk gezonder!
Voor Sjors!
Want als hij alleen al zoveel bestuivingen uit onze groep meeneemt, hoe vind hij dan ooit zichzelf weer terug na een jaar lang iedere week meerdere groepen te begeleiden?

 

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *