Nou ja, het is niet zo dat we hem niet meer zullen zien. Hij is er gewoon bij op 9 en 10 november bij Douze Femmes en waarschijnlijk zien we hem ook nog wel op een ‘orkestrepetitie’.
Gisteravond was echter de laatste avond dat we les van hem hadden.
Nog een laatste keer namen we alle nummers door. En zoals het een goed leraar betaamd was hij kritisch tot de laatste minuut. Hij wees ons op teksten die nog niet helemaal perfect liepen, op stukjes waar we ineens zachter gingen zingen omdat de dans moeilijker werd of op klanken die net tegen de bedoelde noot aanleunden. Hij riep ons dames tot de orde als er teveel werd gekletst, benadrukte de ademsteun en bleef hameren op de intensiteit waarmee we zongen.
Kritisch, zoals Niels dat kan zijn!
Maar ook gisteravond maakte hij me weer aan het glimlachen.
Ik zeg ‘weer’ omdat het dit jaar wel vaker voorkwam.
Zo moest ik regelmatig glimlachen om de gewenste intimiteiten in zijn lessen. Een duw in de rug, een trekkende hand op een kin of hangen aan iemands armen. Hij deed het allemaal ongegeneerd.
Of de grappige uitspraken die hij soms had:
“Puisque is Lieske met een p”
Dat we ‘Padam’ moesten zingen met een rollende r.
En hoe hij gisteravond bijvoorbeeld aangaf dat de choreografie hem helemaal niks kon schelen als we maar goed zongen.
Hoe hij soms dingen voor ons wilde versimpelen maar het daardoor discutabel werd. Door bijvoorbeeld te zeggen dat het verhaal van dit jaar eigenlijk gewoon neerkomt op het verhaal van Into the Woods…
(Mocht u die show van ons 2 jaar terug gezien hebben: wat Niels hier zei is niet waar hoor. Koop gewoon uw tickets voor Douze Femmes want er komt dit jaar geen sprookjesfiguur in voor!)
En ook zijn aanmoedigingen deden mij regelmatig glimlachen.
Hoe hij helemaal enthousiast werd van het nummer van Roos en haar zei dat de eindnoten wat hem betreft niet lang genoeg aangehouden konden worden.
Hoe hij het nummer van Tamara zo mooi vond dat hij niet eens had gehoord dat ze er een foutje in had gemaakt.
En hoe Annemarie van Niels de opdracht kreeg ‘Zo gek te gaan als je durft te gaan’.
Want ja, Niels is kritisch.
Maar hij kan ook erg goed aanmoedigen.
En dat deed hij gisteren dus ook erg veel.
Want ook al waren er wat kleine dingen waar we nog aan moesten werken, over het algemeen was Niels heel blij.
‘Als we het tijdens de voorstellingen zo zouden doen, zou hij al erg tevreden zijn’.
En daar word ik dan weer blij van.
Want hij is toch onze docent.
Hij is toch ervaren en kritisch.
Hij kan het weten!
Ik ga gewoon ineens geloven dat het 9 en 10 november helemaal goed gaat komen.
Ik hoop dat u komt kijken want ik zie u graag in de zaal zitten bij Into the Woods… eh Douze Femmes.
De musical van de volwassenen van TheaterRijk.
Douze Femmes, kaartjes verkrijgbaar op www.ccgr.nl