Nog anderhalve week!
Jazeker, we tellen af.
Een heel jaar werk je toe naar 9 en 10 november en dan ineens is het zo ver.
Natuurlijk gaat dat niet echt ‘ineens’ maar in mijn hoofd heb ik heel lang gedacht “Straks, als het eind oktober is wordt het druk”. Maar zelfs toen het eind oktober werd had ik nog niet het idee dat ik al bijna op het podium zou staan.
Tot Lisa ineens zei dat het optreden niet komend weekend maar het weekend daarna was.
En ineens was het er ‘ineens’.
Nu denkt u misschien dat er aan het einde van zo’n jaar oefenen niet veel meer te vertellen is. Dat er weinig nieuws meer gebeurt. Maar dan hebt u het toch mis!
Goed, we leren geen nieuwe liedjes meer aan, stuntelen niet met nieuwe danspasjes en lezen niet meer voor uit een script.
Maar het einde van een seizoen brengt weer andere ervaringen.
De ervaring van zingen met een orkest bijvoorbeeld.
De laatste weekenden voor Douze Femmes oefenen we namelijk met de live muziek. Ineens zingen we niet meer mee met een geluidsopname maar staan er echte mensen tegenover ons.
Mensen met indrukwekkende instrumenten!
En spontaan begin ik me zorgen te maken over mijn zangkwaliteiten. Want deze mensen zijn net zulke briljante muzikanten als ‘Onze’ Eric. Die horen het natuurlijk gelijk als ik een nootje er naast zit. En zing ik eigenlijk wel op de juiste tel? En als ze een stukje willen herhalen en ze beginnen bij maat 39, zouden ze het dan niet heel dom vinden als ik niet weet waar dat is?
Of de ervaring van spelen in theaterkleding.
Zo had Annemarie gisteren nog een passessie met Ank waarbij met behulp van ‘tutteltjes’ (Sorry als u de term niet kent maar dat zijn de vaktermen die Ank er ingooit als ze in haar element is) het silhouet van Annemarie veranderde in dat van Gaby.
En ikzelf ging van blondine (ok, grijsaard ligt misschien dichter bij de werkelijkheid) dankzij Linda naar zwartharig. En ik kan u vertellen dat dat echt een unieke ervaring is hoor. Zeker als je al een half uurtje er mee rondloopt en vergeten bent dat je een pruik ophebt en dan je eigen spiegelbeeld in het raam ziet…
Of de ervaring van het hebben van een keelontsteking vlak voordat je moet optreden…
Want ja, Nienke, onze pechvogel, kwam dus gisteren met dat slechte nieuws. En dat is natuurlijk in eerste instantie slecht nieuws voor Nienke zelf maar ook wel erg spannend voor de rest van de groep. Want u kunt zich misschien wel voorstellen dat bij zo’n stichting als TheaterRijk er niet echt met understudies wordt gewerkt.
Dus om haar stem nu alvast zo veel mogelijk te sparen deed Sjors gisteren haar teksten en had dus de jonge dochter van de vermoorde meneer Moreau ineens een hele zware stem… Ook een unieke ervaring…
En dan is er natuurlijk zo aan het einde van het seizoen ook de ervaring van het kijken naar een leven na Douze Femmes.
En dat is toch wel een rare ervaring. Je hebt de show nog niet gehad en tóch denk je alweer na over wat je na 10 november gaat doen.
Gelukkig heeft TheaterRijk dit natuurlijk al voorzien en zij hebben de plannen voor komend seizoen gepresenteerd. En geloof me, dat is echt een feestje!
Stichting TheaterRijk bestaat namelijk 10 jaar.
En dit gaan ze vieren op een hele leuke manier.
Een unieke aanpak voor de volwassenen met keuzes uit lessen van professionals en/of het werken naar een jubileumconcert met oude nummers uit voorgaande shows maar ook nieuw repertoire.
Wilt u hier mee over weten?
Zou u ook wel eens iets op musicalvlak willen doen?
Kijk dan snel op onze website voor meer informatie!
Twijfelt u nog of musical wel iets voor u is of weet u al zeker dat u daar niet voor gemaakt bent? Kom dan gewoon lekker kijken naar ons in onze musical Douze Femmes!
We hebben er zin in!