Dit keer geen heel verhaal.
Natuurlijk zou ik kunnen vertellen over een tweestemmig liedje dat geoefend is aan de piano.
Of over de zenuwen van Mike omdat de rol zo ver van hem af ligt.
Of over een herverdeling van teksten, een kruipende Nienke of een oververhitte Karin.
Maar dat doe ik niet.
Ik ga u laten zien over wie we nu eigenlijk praten.
Nou ja, niet iedereen natuurlijk.
Maar niet getreurd, we zullen nog wel eens vaker foto’s delen van ons proces.
O, en mocht u zich bij het bekijken van de foto’s afvragen of de avonden zo oninteressant zijn: de dames zitten in de gevangenis hè. Achterover leunende dames, gapen, neuspeuteren, streng kijkend iets opschrijven, uitlachen, het hoort er allemaal bij!
… Alleen die scripts niet hoor.
Eind juni kennen we het stuk echt wel uit het hoofd!