TheaterRijk "Musical is Magisch"

Vandaag bestond onze repetitie uit 2 blokken: een uur zingen en twee uur dansen.

Gelukkig begonnen we met zang.
En ik zeg ‘gelukkig’ omdat mijn grootste uitdaging met musicalspelen is dat ik best leuk kan zingen, redelijk de stapjes van de dans kan onthouden, dat ik ook heel goed die twee dingen verstandelijk kan combineren… maar dat mijn adem dan ineens niet mee wil doen.
Iets met een knalrood hoofd, piepend inademen en geen zinnen langer dan 3 woorden kunnen zingen.

Ja, ik moet echt nog voor eind juni aan mijn conditie werken!

Maar goed, we begonnen dus met zang.
Annemarie, onze zangcoach, had ons gevraagd een nieuw nummer voor te bereiden. Het was een solo van een van de grotere rollen, gespeeld door Linda met een stukje koorpartij er onder.
Tijdens het opwarmen en inzingen was het nog wat rommelig. Er kwamen wat mensen te laat binnen en er werd wat gelachen en gekletst. Annemarie maakte daar echter resoluut korte metten mee. Je zou het niet zeggen als je haar ziet maar ze kan heel streng zijn. Misschien komt dat ook wel doordat ze…

O wacht!

Dat had ik nog niet verteld…
Mijn nieuwtje van het blog van 4 oktober!
Wat ik van de daken wilde schreeuwen maar niet mocht!

O nee.
Sorry!
Sorry!
Annemarie had me gevraagd er niet te veel ophef over te maken.
Ik zal gewoon kalm (met een hele grote grijns op mijn gezicht) mijn zin afmaken.

Misschien was ze wel zo streng omdat ze zwanger is. (Onze danscaptain, die dus ook zwanger is, kon namelijk gisteren ook zo goed streng zijn)

🙂

Maar goed, het werkte dus wel, dat strenge.
Binnen 10 minuten hadden we het nieuwe nummer er al inzitten.
Het ging zo snel dat Linda niet eens de tijd had om zich mentaal voor te bereiden op het zingen van haar solo voor de groep.

Nu klinkt dat misschien raar, dat je je moet voorbereiden op het zingen voor de groep.
Het zijn tenslotte allemaal bekenden waar je voor zingt.
Iedereen zit in het zelfde schuitje.
En je hebt je aangemeld bij TheaterRijk omdat je dit straks voor een hele zaal wilt gaan doen.
En het is nog oefenen dus het hoeft nog helemaal niet vlekkeloos te gaan.
Zo’n liedje voor de groep zou dus geen uitdaging moeten zijn…

Eh nee!
Zo werkt dat dus niet.

Voor de meeste mensen is dit namelijk nog spannender dan op het podium staan.
Het grote verschil is namelijk dat je ‘publiek’ nu ongeveer op een meter afstand zit. En je kunt ze ook gewoon zien en horen.
Dat is veel enger dan straks in juni!
Dan zit het publiek ver weg in de zaal. Die zaal is donker dus je ziet ze niet. Je hoeft niet onzeker te worden als iemand in het publiek begint te fluisteren want dat hoor je toch niet.
Eigenlijk staar je dan gewoon het duister in en ‘speel’ je dat je het tegen iemand specifiek zingt…

Dus ja, nu weet u het.
Het hoge woord is er uit.
We zien u niet zitten.
Nou ja, we zien het wél zitten als u komt kijken natuurlijk.
Maar we zien u niet daadwerkelijk.
Of althans, niet tijdens de show.
Als u na de show even in de foyer wat gaat drinken komen we na het afzenderen graag even handjes schudden en knuffelen met bekenden.

En ja, als u dan mijn handtekening wilt, wat ik uiteraard héél goed kan begrijpen (wie wil dat niet?), ben ik niet te beroerd die uit te delen!

…

O wacht, nu heb ik niks verteld over de dans van vanavond.
Heel kort even dan:
Kent u die coördinatieoefening waarbij je met je ene hand op de tafel moet tikken en met de ander heen en weer moet wrijven? En dat je dan voor de lol ook nog je voeten moet bewegen?
Nou, zoiets had Daisy nu weer bedacht.
En als je dan net het idee hebt dat je het door hebt, zegt ze doodleuk “Het moet dan ongeveer zo snel.”

En pas als ze het voordoet kom je er achter dat dit nog maar het eerste regeltje is van een hele lied (lees: hele dans)…
Het was echt weer een gave repetitie vanavond!