Het nieuwe jaar is weer begonnen.
Het jaar van de Bad Girls.
Hoera! Hoera!
Al huppelend begaf ik me, te vroeg, vanavond naar de Boodschap want we mochten weer.
Ik wist van te voren al dat het een warme, gezellige, energie-gevende avond zou worden.
We zouden weer samen hard gaan werken, lachen, huilen, onzeker zijn, verlegen, …
(Nou ja, enzovoort. Lees het vorige blog nog maar even terug.)
Voor sommigen begon de repetitie echter al helemaal verkeerd.
Een aantal kwamen namelijk net zo vrolijk binnen als ik, blij de groep weer te mogen zien, liepen enthousiast op hun medespelers af voor een Nieuwjaarswens maar kregen gelijk de kous op de neus.
“Dat doen we nou niet meer hoor!”
“Daar heb ik echt geen zin meer in!”
“Het is al 6 januari geweest hoor!”
Zelfs “Dat mág nu niet meer!” kregen ze te horen.
Ik zag vele beteuterde gezichten langs komen vanavond.
…
Dus bij deze alsnog mijn excuses:
Ik had dat allemaal niet moeten zeggen.
Maar ja, ik heb gewoon een enorme hekel aan al die sociale verplichtingen.
Of eigenlijk vooral aan het zoenen.
Want hoe moet dat nu eigenlijk? Al handschuddend? Handen op de schouders/bovenarmen van de ander? Innige omhelzing?
Zoen op de wang? Met lippen of zacht de wangen tegen elkaar wrijven? Zoengeluid maken?
En is het dan 1, 2 of zelfs 3 zoenen? En hoe weet je voor hoeveel de ander gaat? Het voelt best lullig als jij nog vol voor de derde zoen gaat en de ander zich al teruggetrokken heeft.
Hoe dan ook, na een wat onhandige start begonnen we daarna toch aan de warme, gezellige en energie-gevende avond.
We speelden de laatste scenes van de eerste akte waarin eindelijk alle gevangenen een eigen cel kregen.
Nu moet u niet in de stress raken als ik dit zeg.
Ja, we zijn nog niet aan de tweede akte begonnen en ja het is al januari.
Maar Niels weet echt wel dat het al januari is. Het stuk komt zeker op tijd af!
…
Denk ik
…
Hoop ik.
Daarna gingen we met Annemarie weer wat nummers repeteren terwijl Niels met een groepje castleden scenes door ging nemen.
Voor de zang stonden 2 nummers op het programma waarvan 1 een echt lastige was.
Tijdens dit gedeelte van de les werd mooi zichtbaar hoe blij een ieder was dat we weer mochten repeteren want iedereen had zo goed zijn huiswerk gedaan dat we de twee nummers in een sneltreinvaart oefenden. Sterker nog, in de tijd dat we twee nummers zóuden doornemen hebben we er uiteindelijk 5 gedaan!
Goed bezig!
Er was nog wel weer wat onduidelijkheid over de tekst.
Kolkende stromen of kokende stoom?
En wat is Ongenaaktbaar? O wacht, er zit helemaal geen t in dat woord.
Ook bij Niels ging het voortvarend.
Zijn scenes werden zo efficiënt doorgenomen dat hij tijd zat had om ook nog met Denni….
Wacht!
Dat had ik nog helemaal niet verteld hè?
Dennis is terug!
Kent u Dennis nog?
Die man die zo mooi kan zingen.
Met bloem op zijn wang en een schort aan?
Dennis de bakker!
Van vorig jaar.
Uit Diep in het Woud (was ook wel een briljant opvoering van de TheaterRijk Volwassenen trouwens).
Hoe dan ook.
We hebben dus een nieuw lid.
Hij heet Dennis.
Hij heeft maar liefst drie rollen toebedeeld gekregen:
Productiemeester, regieleider en toneelassistent…
Nee wacht.
Productieassistent, regiemeester en toneelleider…
Productietoneel…
Assistentleider…
Nou ja, als u zelf even iets aan elkaar plakt met de woorden ‘Productie’, ‘Leider’, ‘Regie’, ‘Assistent’, ‘Toneel’ en ‘Meester’ dan krijgt u dus Dennis.
Wij zijn heel blij dat hij weer terug is en wensen hem veel succes met al die taken die (zelfs al tijdens een repetitie zoals gisteren) op hem af gaan komen.
🙂
O ja, en tot slot van dit eerste blog in 2018 wens ik u, ook al mag het al niet meer natuurlijk, een Gelukkig Nieuw Jaar!
Kus Kus…
…
Kus