Vandaag was opnieuw een spannend momentje.
Ok, sommigen van mijn medeleden van de Volwassenengroep zullen nu verbaasd verder lezen. Spannend? Was er iets spannend tijdens de les? Ze zullen in een sneltreinvaart de les doornemen en tot de conclusie komen dat ze het niet kunnen bedenken. Hoogstens vragen ze zich af of ik doel op het incident waarbij Niels tegen Marlene begon over haar kooi en iedereen zich even angstig afvroeg of ze hem nu zou gaan aanvliegen… 🙂
Maar nee, dat bedoelde ik dus niet.
Ik snap ook wel dat het niet voor iedereen zo belangrijk is. Sommigen mensen hebben nu eenmaal de luxe om er zich hun hele leven niet zo druk om te maken. Ik zelf vind het al een ‘big deal’ vanaf mijn pubertijd. Urenlange discussies met mijn moeder, huilbuien, niet van mijn kamer willen komen of er wel vanaf komen om dan een half uur later weer schreeuwend naar boven te rennen ‘omdat het toch nooit goed is’.
U snapt het misschien al, de vraag van vandaag was, net als toen in mijn pubertijd:
Wat trek ik aan?
Kleding.
Het ging vandaag over kleding.
En dat vind ik spannend.
Want ik heb niet helemaal de ideale maten.
Zoals waarschijnlijk bij zoveel vrouwen zou er volgens mij wel een kilootje of veel vanaf mogen.
Ik zou hier en daar … en daar… en daar… nog wel iets willen veranderen aan mijn lijf.
En in mijn eigen kleding probeer ik de ‘oneffenheden’ wat te verdoezelen (al dan niet geslaagd, dat laat ik aan de kijkers over).
Maar bij TheaterRijk hebben we de luxe een kleding-Ank te hebben. Dé Ank moet ik natuurlijk zeggen.
Ank is nu voor het derde jaar bij ons en heeft al een paar geweldige creaties neergezet in Imagination en Diep in het Woud.
Ik weet dus dat ze een sterke visie heeft als het om kleding gaat. Ik vertrouw er op dat ze een mooi plaatje neer zet.
Maar dat betekent dan wel dat ik de controle uit handen geef over mijn ‘oneffenheden’.
Want ik weet wel dat ze rekening houdt met mijn wensen maar ik vind daarnaast ook dat het minder belangrijk is of ik er goed uit zie op het podium dan dat de kleding echt past bij het karakter dat ik speel.
Dus ‘wens’ ik niet veel, ga volledig op in mijn kleding en zorg ik dat de kleding werkt in mijn spel.
…
En ga het dan thuis heel spannend zitten vinden omdat het misschien wel wat over mijn grens gaat.
En ik kan u zeggen, dit jaar is mijn outfit inderdaad een uitdaging!
Maar ja, wat wil je ook: mafiavrouwtje, feestjes, gevangenis zonder mannen, glamour, net-niet…
Ik zeg het: Uitdaging!
Nieuwsgierig? Snap ik 😉
Kom vooral kijken op 30 juni of 1 juli in de Boodschap in Rijen!