Totaal onvoorbereid kwam ik gisteren op de repetitie.
We hadden via de mail 2 korte scenes gekregen waarmee we opnieuw zouden gaan spelen met status. De scenes waren echter zo kort dat ik geen tijd had genomen om ze even uit mijn hoofd te leren. Ik ging er, tot de dag ervoor, nog vanuit dat ik het ter plekke wel zou kennen.
Goed begin van het seizoen…
Gelukkig begon de bijeenkomst met zingen dus ik kon nog wat langer mijn gemakzucht verbloemen.
Het inzingen doen we altijd in een grote cirkel rond de piano. Niels, de regisseur, slaat de tonen aan en doet voor en wij volgen.
Ik vind het heerlijk om zo te beginnen. In die kring krijg ik gelijk het samen-gevoel. Je staat schouder aan schouder en kijkt elkaar regelmatig aan. Ik stel me altijd voor hoe ik mijn toon de groep instuur zodat het opgaat in het geluid van de anderen.
Het is ook een goed moment om tot rust te komen en je te concentreren. Of althans… dat is het meestal. Gisteren lukte dat echter niet. Op de een of andere manier was ik enorm melig en met mij nog een aantal anderen. Zelfs toen we al het eerste nummer aan het instuderen waren, moest ik nog even de kring uit stappen om mijn gezicht weer recht te trekken.
“Het eerste nummer?” denkt u nu misschien bij het lezen van de vorige zin.
Ja, echt waar!
Hoewel we nog geen script hebben gezien, nog niet weten wie wat speelt, was gisteren het magische moment dat we al een stuk van het eerste nummer in handen kregen!
Nadat de groep verdeeld was in stemsoorten leerde Niels ons de verschillende partijen aan van het koorgedeelte.
In eerste instantie leerden de alten een stuk van hun partij, dan de mezzo sopranen en dan de sopranen. Daarna weer een stukje verder. Alten, mezzo’s, sopranen. Alten, mezzo’s, sopranen…
Het was een nummer dat redelijk makkelijk in het gehoor lag en afgezien van een stukje waarbij je heel goed moest tellen en een deel waar de tekst wat anders liep dan verwacht, ging het soepel.
Toen de partijen er goed inzaten, zetten we alles achter en onder elkaar.
…
En toen gebeurde het!
…
Kippenvel!
Ineens smolten die partijen bij elkaar en klonk er een geweldig meerstemmig stuk. Wij deden, mijns inziens, niet onder voor de Original London Cast waarvan ik de cd had gehoord.
En ik overdrijf niet hoor.
Wij klinken mooi samen!
Ik kreeg er kippenvel van.
Dus nu wil ik meer…
Maar dat is nog even wachten tot we de muziek krijgen en we thuis kunnen gaan oefenen.
En dat is waarschijnlijk pas nadat we het script hebben gelezen.
En dat is dus volgende week!
Spannend!
Ik ben benieuwd wie wat gaat spelen.
Ik ben benieuwd wat ík ga spelen.
Was het al maar volgende week!
O, hoe het met die scenes ging die ik niet had geleerd?
Die speelde ik soepel mee, in een hoge status.
Daar had ik natuurlijk nooit aan getwijfeld… U wel?