Vandaag wil ik dit blog gebruiken om mijn excuses aan te bieden.
Nu denkt u misschien: “Alweer? In november hadden we toch ook al zo’n blog?“
Daar heeft u gelijk in.
In dat blog bood ik mijn excuses aan voor mijn melige bui tijdens een les van onze speldocent Sjors.
En vreemd genoeg gaat ook dit verontschuldigingsblog weer over een les waarin Sjors ons kwam uitdagen.
Alleen deze keer bied ik niet mijn excuses aan aan Sjors maar ik bied mijn excuses aan námens Sjors.
(Goed, misschien had ik dat eerst even met hem moeten doorspreken maar ik ga er voor het gemak maar even vanuit dat hij hier wel achter staat.)
Ziet u, normaal hebben wij altijd les in Cultureel centrum de Boodschap, in de ruimte op de bovenste verdieping die direct boven het podium ligt (ruimte 21). Als er echter meerdere docenten zijn mogen we van de Boodschap beschikken over 2 ruimtes.
Zo ook gisteren dus aangezien in het eerste deel van de les onze Danscaptain aan de slag ging met een deel van de groep en Sjors met het andere deel van de groep de rollen ging verdiepen.
Ikzelf zat in de groep van Sjors en wij kwamen terecht in een soort van kantoortje. Er stond een tafel met 8 stoelen er omheen. Prima plek om bijvoorbeeld te vergaderen of om samen wat scenes op tekst door te nemen maar misschien niet zo handig om hier scenes te spelen, leek het. Sjors echter was duidelijk een man van mogelijkheden en niet van beren en hij zag hier dus de perfecte situatie om een scene voor de deur van een cel te spelen.
Uiteraard kan ik niet ingaan op de inhoud van deze scene aangezien hij best cruciaal is voor het stuk. (Ik wil tenslotte u prikkelen om te komen kijken door kleine stukjes te verklappen, niet de clou al zo’n beetje weg te geven.)
In ieder geval gaat het over een aantal bewakers die samen proberen een dame mee te krijgen die … eh … niet op wil staan. Het is de nodige drama, het zijn bedreigingen, een vleugje seks, fysiek geweld, .. zeg maar een standaard dag in de vrouwengevangenis van de Bad Girls.
In ieder geval bedacht Sjors dat het handig was om ons te laten spelen tussen de tafel + stoelen en de muur. Dit was misschien een krappe meter ruimte waar we met 5 man op een kluitje moesten staan.
De scene begon met 1 persoon voor die ‘deur’ (lees: muur) en elke keer kwam er iemand bij. Met twee man was het nog wel te doen. Maar toen nummer 3, 4 en 5 er bij kwamen werd het steeds komischer. Allemaal stonden ze klem tussen muur en stoelen en probeerden ze door die denkbeeldige deur te kijken (lees: miniplekje op een lange muur).
Ik weet niet of u heel visueel bent ingesteld maar als u het zich kunt voorstellen snapt u dat dit een bijna klucht-achtige scene werd.
Uiteraard was de inhoud totaal geen klucht. Ik zei het tenslotte al eerder: drama, seks, geweld!
Al snel stonden ‘de bewakers’ dus ook redelijk te schreeuwen in die kleine ruimte.
Nu denkt u misschien: “Ah, eindelijk! De reden van de verontschuldiging!”
Maar nee.
Het was niet het schreeuwen.
Het was het slaan.
Het bonken op de muren.
Want o jee, wat gingen Mike en Jeroen tekeer op die deur. In hun gespeelde ongeduld en boosheid stonden ze me daar toch een potje te beuken op die deur.
Maar die deur was dus helemaal geen deur.
Het was de muur van De Boodschap.
Die dus in direct contact staat met de theaterzaal er achter.
En de ruimtes er naast.
En waarschijnlijk ook de foyer op de verdieping er onder…
En Sjors wilde zijn werk graag goed doen.
Hij wilde ons uitdagen nog meer in onze rol te kruipen.
Nog meer te voelen, nog groter te spelen.Dus we deden de scene nog een keer, en nog een keer, en…
…
Dus mijn excuses in dit blog, námens Sjors, zijn aan Cultureel Centrum De Boodschap.
Excuses voor het lawaai!
Het was echt niet de bedoeling om iemand lastig.
Ze kwam gewoon haar cel niet uit!