14 februari, de dag die in het jaar 496 werd uitgeroepen tot de dag van de heilige Sint Valentijn. Aangezien in die tijd al niet meer bekend was wie die ‘Valentinus’ was geweest is het een soort verzamelnaam geworden voor iemand “die terecht door mensen wordt vereerd, maar wiens daden slechts aan God bekend zijn”.
Ja, ook ik lees Wikipedia!
Toch past deze dag wel mooi bij ons verhaal. Want ook wij hebben in onze musical zo’n martelaar in ons midden. Goed, ik weet niet of het zo terecht zou zijn als hij zou worden vereerd maar vele mensen zullen waarschijnlijk hem gedurende het verhaal gaan zien als martelaar.
Vindt u dit vaag?
Dat klopt!
U dacht toch niet dat ik hier zo maar even onze hele verhaallijn ging verklappen?
U zult echt 10 november zelf moeten komen kijken wie ónze Valentijn is.
14 februari, Valentijnsdag dus.
Tegenwoordig heeft onze manier van vieren niet veel meer te maken met de heilige Sint Valentijn. Tegenwoordig is het de dag waarop je, al dan niet in het geheim, iemand jouw liefde laat zien door vooral maar dingen te kopen…eh geven.
Een kaartje met een schattige tekst, bonbons in een hartvormig doosje, een berenknuffel met een roos, een mok met ‘liefde is…’, wc-papier met zijn naam er op of een vliegticket naar een zonsopgang aan de andere kant van de wereld. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is vandaag aan iemand gegeven.
(U snapt het misschien al, ik ben geen fan. Mijn lief heeft vanmorgen gewoon zonder poespas zijn ontbijtje gekregen voor hij naar zijn werk ging. Een ontbijtje zoals ik die elke dag met liefde voor hem maak.)
Vóór 14 februari is het 13 februari.
Dat was het dus gisteren.
De dag dat we weer repetitie hadden. De dag dat je dus nog niet je liefde
voor een ander wilt bewijzen.
Toch was er gisteren wel heel veel liefde te voelen.
Ik voelde het in de humor toen Roos en Annemarie 4 x opnieuw met een scene moesten beginnen omdat ze de slappe lach hadden.
Ik voelde het in Tamara die niet wist dat ze op moest komen omdat ze even met haar hongerige kinderen moest appen.
Ik voelde het in de pogingen van Sjors om ons de techniek van het theater-slaan te leren.
Ik voelde het in het plezier dat Nienke en Linda samen hadden in hun rol als zusjes
Ik voelde het in het onduidelijke wapperen van Annemarie, de discussie over nootjes van Danielle en de dubbelrol van Miranda.
Maar door alle liefde heen was er ook wat melancholie.
Een soort gemis.
Want gisteren werd het definitief dat een van onze dertien vrouwen ons gaat verlaten.
Vanaf gisteren zijn we niet meer 13 maar een dozijn (niet te verwarren met dertien ín een dozijn!).
We gaan haar missen.
En speciaal daarom doe ik vandaag iets wat me eigenlijk een beetje tegenstaat:
Vandaag doe ik aan Valentijn!
Lieve Wendy, we houden van je! En hoewel het alleen in digitale vorm is sturen we je dit cadeautje:
Een mok met daarop, in een tekstballon in de vorm van een roos, de schattige tekst ‘Liefde is … een ticket om samen de zonsopgang aan de andere kant van de wereld te gaan bekijken’. In de mok zit een donzig beertje met een hartvormig chocolaatje in zijn handen. En de mok is ingepakt in wc papier met op elk velletje de tekst ‘We gaan je missen Wendy!’