We zijn pas net begonnen en ik moet nu al mijn verontschuldigingen aan bieden.
Ik had vorige week niet moeten schrijven over de productiviteit van de groep.
Leek het vorige week nog zo goed te gaan, gisteren bleek daar niets van over.
…
Of nou ja, we waren wel productief maar er lijkt weinig te blijven hangen.
Maar daarover laten meer.
Ziet u, gisteren begonnen we eindelijk met onze regisseur aan het script.
Dit jaar hebben we een nieuwe regisseur, Sjors Wijers.
Nou goed, hij is niet helemaal nieuw natuurlijk.
De mensen die ons vorig jaar ook volgden herkennen hem misschien nog wel als onze enthousiaste en kundige spelcoach die soms van die grappige dingen zei.
Dit jaar trekt hij de (dames)kar…
En zegt nog steeds soms van die grappige dingen.
Ik vind het zelf toch altijd weer even spannend als er een andere regisseur komt. Het is namelijk even aftasten hoe hij werkt. Geeft hij veel aanwijzingen? Laat hij het meer los? Wil hij tot op de millimeter bepalen hoe elk deeltje van je lijf zich beweegt of wil hij liever dat je met eigen initiatieven komt.
Is hij streng, melig, direct, vaag, concreet?
En dan leer je hem ook nog kennen op een moment dat je aan het begin van het proces zit. Op het moment dat ik me nog af loop te vragen waarom de regisseur mij in godsnaam deze rol heeft gegeven omdat ik dat toch helemaal niet kan. Dat ik in paniek filmpjes loop te zoeken op youtube om inspiratie op te doen over hoe mijn karakter nou eigenlijk zou moeten praten. Of lopen. Of hoe ze lacht. Of überhaupt adem haalt!
(Onzeker? Ik? Geen idee hoe u daarbij komt!)
Maar gelukkig kenden we Sjors dus al. We wisten al hoe enthousiast hij voor de groep kan staan. Hoe kundig hij aanwijzingen geeft waardoor je het ineens op een andere manier durft te spelen. Hoe pakkend hij in een halve minuut ineens een gedraging kan uitbeelden waardoor je weer inspiratie krijgt om daarin je eigen draai te vinden. En we wisten dat hij af en toe in zijn gedrevenheid grappige dingen zegt.
Het was dus een kleine stap van Sjors de spelcoach naar Sjors de regisseur.
We begonnen met wat oefeningen om de rollen wat duidelijker te krijgen. Bijvoorbeeld door eerst eens de namen te leren. Want ja, 13 mensen op het podium is 13 nieuwe namen.
En dan moesten we vervolgens ook nog gaan ontdekken wat we van elkaar vonden.
Met welk karakter kan je het goed vinden? Voor wie loopt jouw karakter liever een blokje om?
Daarna begonnen we vooraan in het script.
Sjors was heel duidelijk in het neerzetten van een plaatje: wie staat waar en welke sfeer moet het overbrengen. Hij kon rustig langs de kant zitten en aanwijzingen en complimenten geven maar kon ook ineens opspringen om enthousiast wat voor te doen. Hij coachte Tamara die maar op het verkeerde moment bleef lopen, leidde de discussie over hoe Fransen nu eigenlijk kussen en bleef Miranda terug sturen met de koffie (die ondertussen koud geworden was).
En hij zei af en toe van die grappige dingen.
In zijn enthousiasme zei hij dingen als “Verruk mensen” maar ook lichtelijk verwarrende en humoristische boodschappen als “Ik ken zelf ook niet alle namen van de karakters” (hij heeft zelf het script geschreven!) en “Jullie moeten op maar wat je gaat doen is nog niet helemaal duidelijk”.
Maar nu moet u niet denken dat ik Sjors een lachertje vind hoor. Het is juist charmant. Het maakt dat ik hem graag de volgende keer weer terug zie!
En ik weet dat hij heel intelligent is want hij heeft het script geschreven.
En daar zitten hele moeilijk woorden in, ontdekte bijvoorbeeld Myrthe gisteren al.
Zoals namen uit de Griekse mythologie.
Of onuitspreekbare Engelse woorden.
Of woorden die je dan op z’n Engels uit wilt spreken maar dan juist weer in het Nederlands moeten.
Of woorden zoals tachycardie en brioches.
Met andere woorden, ik ben heel blij met Sjors. En als ik gisteren de groep zo bezig zag, geldt dat volgens mij ook voor de andere leden.
Of Sjors nog blij is met óns is na gisteren echter nog maar de vraag. Want in de eerste scenes zitten ook twee nummers die we al hadden geoefend met Niels en Annemarie.
Weet u nog, die les dat we zo productief waren? Die nummers die zo geweldig klonken?
…
Het leek wel of iedereen zijn partij weer was vergeten!
Geen flow.
Geen samenzang.
Geen liggende noot.
Maar zoals ik vorige week al zei:
We hebben nog tot november.
Er is nog hoop Sjors!