TheaterRijk "Musical is Magisch"

Na de ietwat melige les van vorige week kwamen we deze week sterk terug.
Iedereen speelde serieus. We werkten zo goed dat we niet alleen afzonderlijke scenes oefenden maar ook nog eens scene 1 t/m 6 doorliepen. Er werd wel veel gekletst maar dat was in dit geval nou juist de bedoeling omdat er een aantal groepsscènes in zaten en tja, die gevangenen zorgen regelmatig voor onrust hè.

Het liep dus echt voorspoedig deze avond.
Je zou bijna denken dat de castleden ook mijn blog lezen en zich iets van mijn oproep hebben aangetrokken 🙂

…

Alhoewel, om heel eerlijk te zijn werd er toch echt op bepaalde momenten nog veel gelachen.
Maar dat had niks met gêne of iets vergelijkbaars te maken.
Het kwam vooral omdat we een aantal taalproblemen hadden.

Zo is de musical bijvoorbeeld van oorsprong Engels.
Er is een prachtige vertaling gemaakt naar het Nederlands maar dit riep wel de nodige vragen op.
Want dat kind van Julie (gespeeld door Annemarie) heette dat nu David (zeg: Daaaavid) of heette het David (zeg: Deeeevid)?
En RJ Hollamby (zeg: Aahr Djee) paste eigenlijk ook niet zo in Nederland. Tenzij je het natuurlijk uitspreekt als in Robert Jan.
En weet íemand waar Croyden ligt?

Maar het Engels was niet ons enige taalprobleem.
De tekst zelf gaf hier en daar ook problemen.
Zo leek Linda, als een soort grammofoonplaat met een kras er in, te blijven hangen in dezelfde zin (sorry kids, grapje voor de wat oudere lezers onder ons). Tijdens haar gevecht bleef ze maar roepen dat dit ‘toch niet waar kon zijn’. Ook toen dat moment al lang voorbij was.
En Annemarie en Loes dan! Onze Jut en Jul… eh Juul en Juul. Zij spelen allebei in het script iemand genaamd Julie en voor het gemak noemen ze elkaar Juul. Zíj sloegen even dicht toen bleek dat ze niet meer wisten wie bedoeld werd toen er een Juul geroepen werd.
Mike was gisteren echter de ster van de show als het om de tekst ging. Hij wist elk stukje dat hij moest zeggen (en dat is heel veel) wel in de sfeer van de tekst te zeggen maar totaal niet met de woorden die in het script stonden. Maar geen paniek Mike (en lezers), het is nog niet eind Juni!

Tot slot hadden we nog een totaal ander taalprobleem.
Of misschien moet ik dat meer een taaluitdaging noemen.
Onze regisseur had in al zijn wijsheid besloten dat het wel leuk zou zijn als er wat accenten in de voorstelling kwamen. Nu komen niet alle mensen in onze groep uit Rijen maar het Brabantse accent is toch sterk vertegenwoordigd. En overige accenten zijn, op een uitzondering na, niet zo nadrukkelijk aanwezig.
Gisteren werd Sandy, die cipier Bobby speelt, echter door Niels ineens omgedoopt tot Belgische. De teksten die ze al netjes uit haar hoofd had geleerd moesten ineens zacht en zangerig worden uitgesproken. En hoewel het hier en daar nog wat harder was moet ik zeggen dat Sandy echt Belgische aanleg heeft.
En Myrthe trouwens Amsterdamse aanleg.
En Nienke… eh Kamps?

Alleen Jeroen, die Justin speelt, had vanavond duidelijk geen taalprobleem. Hij had echter meer moeite met zijn stille spel.
De arme jongen kwam eerst al te laat op de repetitie, viel toen midden in een scene waarbij hij werd ‘opgenaaid’ door de Julies en daarna mocht ik hem ook nog eens in zijn billen knijpen.

…

Nu ik er over nadenk had Jeroen juist helemaal geen moeite met zijn stille spel. Die blik van totale verbijstering en shock was eigenlijk heel geloofwaardig!