Mijn musicalmaatjes en ik zijn uit onze herfstdip want we zijn weer begonnen!
Misschien heeft u wel wat van onze spelers vanavond in ons dorp op weg zien gaan naar De Boodschap. Vroeg u zich toen af waarom iedereen toch in sportkleding naar de repetitie kwam?
Zijn we zo sportief dat we eerst 5 kilometer rennen voor we daadwerkelijk beginnen?
Loopt iedereen in de gevangenis in sportbroeken?
Konden we niks anders meer vinden in onze kledingkast?
Nee, wij hadden vandaag onze eerste avond Dans.
En ja, ik schrijf Dans met een hoofdletter D.
Met de D van Daisy, want dat is onze Danscaptain.
En misschien herinnert u zich die naam nog van een aantal blogs geleden, inderdaad dat is de zwangere dame onder ons.
Nu moet u niet de inschattingsfout maken dat het voor Daisy een leuke ik-zal-wel-eens-wat-bedenken-hobby is om met ons te gaan dansen en dat we dus de hele voorstelling maar wat van ons ene been op ons andere been huppen.
Daisy pakt het dansen altijd serieus aan.
Ik had dus al mijn flesje water klaarstaan toen we begonnen.
Het is altijd grappig om mee te maken hoe zo’n eerste dansles gaat.
In eerste instantie komt iedereen enthousiast op de vloer staan.
En ik ben vast niet de enige als ik zeg dat ik lichtelijk gespannen ben omdat ik me afvraag of ik het wel kan.
Daisy doet met ons de opwarming en er wordt nog wat gekletst en gelachen.
Dan begint het serieuze werk.
De eerste pasjes worden uitgelegd. Stap, stap, stap, stap en dan met je vingers 8 x tikken.
Daisy gaat gelijk door naar de volgende pasjes en wij vinden het prima. Dit kunnen wij!
Slide en draai!
Zo’n draai is toch wat lastiger maar na wat oefenen lukt het ons ook.
Heup, heup.
Ik probeer er zo elegant uit te zien als Daisy maar dat is onbegonnen werk. Nou ja, in iedere geval beweegt er iets ter hoogte van mijn heupen.
We gaan het even op muziek doen en ineens blijkt de muziek toch wel een stuk sneller.
Een eerste paniek-lach gaat door de groep.
We oefenen het nog een paar keer.
Ik begin al aardig te zweten.
Enthousiast gaat Daisy door. Ze legt de volgende combinaties in stappen uit.
Stap tik, stap tik. Oh ja, en je handen doen eerst zo en dan zo.
En draai achterom.
Naar achter, naar achter, handen in twee tellen omhoog.
Slide rechterbeen, heup heup, stap bij, armen, draai, armen, sla op je billen, wave…
Tegen deze tijd zijn, in verschillende stadia, een aantal mensen al zenuwachtig lachend gestopt. Onderling worden grapjes gemaakt en gesmoesd. Niet over Daisy, die vinden we geweldig, maar over ons zelf. Want het voelt toch ongemakkelijk. Het lijkt ineens alsof we het er nooit in krijgen. En die tweede draai! Loes lag er bijna helemaal ondersteboven van.
Een licht paniekgevoel voel je door de groep gaan.
Een stiekeme gedachte dat Daisy deze keer echt een té moeilijk dansje heeft bedacht.
Maar niemand verliest de moed!
Niemand geeft op!
Want Daisy blijft tips geven en we blijven het proberen, opnieuw en opnieuw.
En dan wordt het ineens weer stiller in de groep.
Want iedereen krijgt het door.
En voor we het weten is de lichte wanhoop voorbij en roept Daisy enthousiast hoe geweldig het er al uit ziet.
En als ik nu terug kijk naar het filmpje dat we hebben opgenomen, heeft ze gelijk. Iedereen danste geweldig mee!
Ja, ook jij musicalmaatje die, als je dit leest, bij jezelf denkt “Maar bij mij ging het helemaal niet zo vloeiend en gracieus als bij Daisy!”
Wees gerust.
Niemand kan zo vloeiend en gracieus dansen als onze Danscaptain Daisy 🙂