Vandaag maar eens een soort opsomming over vanavond.
Ik probeer u altijd een leuk overzicht te geven van wat er tijdens een repetitie gebeurt maar vaak heb ik zoveel woorden nodig dat ik heel veel dingen moet weglaten om het verhaal niet ellenlang te maken.
En dan mist u zoveel.
En dat is echt jammer want van een musicalavond bij TheaterRijk is eigenlijk alles de moeite waard!
Dus, een opsomming van wat mooie momenten…
Ik denk dat ik het maar met gedachtestreepjes organiseer:

– Scene 8 van de tweede akte stond weer op het programma. We herhaalden het eerste deel en het laatste deel werd gezet (ja, scene 8 is echt een hele lange scene maar ik geloof oprecht dat u hierbij wel op het puntje van u stoel komt te zitten eind juni)

– Lora kreeg zo’n ingewikkelde ‘choreografie’ dat ze ging uitschrijven wat de route is die ze moet gaan lopen.

– Marlene beklaagde zich over het feit dat ze door verschillende mensen werd uitgelachen vanavond maar uiteraard was dit niet uit- maar toelachen 🙂

– Roos gooide deze week heel soepel haar tekst er uit. Er was nu echt sprake van een borst wordjes… eh bord worstjes.

– Sjors ging aan de slag met Mike en Marlene om hun scene uit te spelen. Helaas mag ik hier niks over zeggen want dat zou te veel verklappen maar ik kan wel zeggen dat het zo’n heftige scene is dat Dennis, onze productieassistent, er vanavond voor vluchtte.

– We studeerden ook met z’n allen een nieuw nummer in, Mega…vet!
Wederom een heerlijk nummer maar ook een uitdaging. Meerdere mensen hebben kleine zinnetjes die soms niet helemaal op een toonhoogte liggen die bij ze past. Dankzij de combi van Niels en piano ging het nummer echter steeds beter lopen.

– Hoewel Eric er deze week niet was, bleek hij toch weer even aanwezig toen er opnieuw sprake was van een moeilijk woord: Tot grote hilariteit van Mike kwam Eric zijn ‘Vamp’ weer voorbij (zie het blog van 31 januari).

– Terwijl de rest pauze hield werd achter de piano ook nog een tertie.. dinges geoefend, Een triootje zeg maar. Nou ja, eigenlijk werd het een duo eh duet want Jeroen had iets te hard zijn verjaardag gevierd en was zijn stem kwijt (die overigens volgens Annemarie gewoon onder zijn stoel te vinden was).

– Niels had ook nog een onderonsje met Hetty achter de piano en een discussie met Annemarie naast de piano (iets met aangepaste nootjes F F Bes, of toch C C Bes?)

– Annika, die over het decor en de attributen gaat, liep trots rond met een bijna niet van echt te onderscheiden gevangenis-sleutelbos.

– We deden ook nog een doorloop van de scenes 1 t/m 8 van de tweede akte. De teksten zaten redelijk maar de groepsscenes waren nog wat stroperig.

– En als klapper op de vuurpijl bleek Marlene aan het einde van de les een nummer gewoon dubbelzijdig te horen… Je zou bijna gaan denken dat ze zo oud is dat ze nog van de cassettebandjes is… of misschien zelfs van de lp’s?

U ziet het, zo’n musicalavond is druk maar enerverend.
Echt de moeite waard!

Op één gedachtestreepje wil ik nog even terug komen.
Die van Sjors, Mike en Marlene.
Want ja, Sjors was er vanavond weer.
U weet wel, die dramadocent waar ik al eerder zo enthousiast over vertelde.
Misschien viel het u al op dat hij verder niet veel voorkwam in het verhaal.
Dat kwam omdat hij wat later in de les kwam. Tijdens het oefenen van het nummer sloop hij naar binnen en nam stil plaats op een stoel en keek serieus rond. Daarna verdween hij dus met Marlene en Mike naar een andere zaal en was hij voor ons even uit beeld.
Bij de doorloop van 1 t/m 8 was hij natuurlijk weer aanwezig om kritisch te kijken of alles klopte en begrijpelijk was.
Hij zat pontificaal op een stoel voor de spiegel.
Hij zei niks.
Geen lach of frons te zien.
Alleen maar die indringende ogen die serieus keken naar wat er zich voor hem afspeelde.
Zo’n blik dat je je afvraagt “Wat denkt hij nu?”

Maar dat kregen we dus bijna niet te horen.
Want Niels deed de nabespreking. Niels vertelde, zoals een goed regisseur natuurlijk betaamt, wat hij goed en minder goed vond lopen, aandachtspuntjes, uitschieters.
Sjors bleef stil.
Nou ja, bijna stil.
Hij had nog wel even een briljant moment waarop hij iets kwijt moest over ‘ruimte op het podium’. Ineens stond hij op om enthousiast iets te vertellen, daarbij zo gedreven dat zijn voeten bijna een soort dans maakten. Hij vertelde over afstanden tussen spelers en het klonk zo logisch, zo ‘waarom heb ik daar niet zelf aan gedacht?’.
O ja, en hij leerde Mike nog even lopen, gewoon voeten afrollen en dan het ene been voor de ander. Zo makkelijk! Zo logisch!

Maar verder hoorden we dus niks van hem.
Niet omdat hij niet wilde.
Niet omdat we alles al perfect deden.
Maar omdat hij volgende week gewoon weer terug komt.
De hele repetitie.
Jippie!

 

Als afsluiting dan nog even dit:

20180328_211716

Waarom hier een foto van Annemarie staat? Nou gewoon, omdat ik haar nu nog even kan plagen 🙂

Nog even en ze is net als Daisy op zwangerschapsverlof…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *