Elke woensdag heb ik weer een enorme keuze uit waar ik over kan schrijven. Sommige dingen mag ik echter niet beschrijven, bijvoorbeeld omdat het te privé is voor bepaalde mensen of omdat het een stuk van de musical zou verraden.
Gisteren gebeurde er iets waar ik heel graag over zou willen schrijven. Echt héél graag!
Wat ik van de daken zou willen schreeuwen.
Maar dat mag dus niet…
Gelukkig gebeurde er echter nog veel meer.
Onderwerpen genoeg.
Zo kan ik bijvoorbeeld beginnen over de pauzesnack van die zwangere dame waar ik over vertelde, Daisy (ze mag nu bij naam genoemd worden want iedereen weet het). Nu het bekend is dat ze in verwachting is, wordt ze ineens streng in de gaten gehouden door de groep en gaan mensen gevraagd en ongevraagd advies geven over haar eetgewoontes.
Of ik kan vertellen over die man in de groep die zo graag in de spotlights staat dat hij een blog geweid aan zichzelf wil zien. Aangezien ik dat niet doe zal ik zijn naam niet noemen want anders wordt hij er misschien mee gepest in de groep… O wacht, we hebben maar drie mannen… Misschien weet de groep nu toch al wel over wie ik het heb. Oeps, sorry 🙂
Of ik vertel over Myrthe die haar stem kwijt was.
Of Margret die op slot zat.
Maar eigenlijk hoefde ik niet lang na te denken over waar ik het deze keer over ging hebben.
We deden namelijk vandaag scene 1 en 2.
En dat vind ik altijd zo speciaal.
Dat begin van de musical waarin karakters worden voorgesteld en de sfeer van het stuk wordt neergezet.
Een echt kippenvel momentje!
Ik had dat vroeger al toen ik zelf nog niet op het amateurpodium stond en ik weer eens genoeg geld bij elkaar gespaard had om naar een ‘echte’ musical te gaan kijken.
Eerst al die blijde spanning als je in de zaal zit.
Geroezemoes om je heen.
Het doek nog dicht.
En dan gaat het zaallicht uit en mensen worden stil.
Je weet dat er nu iets echt ‘vets’ gaat komen.
Als het doek opengaat en de eerste muziek begint stokt mijn adem.
De acteurs staan op het podium en spreken de eerste teksten.
Ik verbaas me over hoe duidelijk het is, net of ik zelf midden in het stuk sta.
Ze stellen zich aan me voor en ik wil meer.
En dan dat eerste nummer…
Kippenvel als zo’n groep inzet.
En ik weet het zeker: Ik wil dat ook!
En dat gevoel, dat heb ik nog steeds als we een nieuwe musical beginnen.
Wel wat anders natuurlijk want ik ken de verhaallijn al. Ik ken de mensen die het spelen. Ik ken de nummers. Maar dit is speciaal op een ietwat andere manier.
En wat het vanavond vooral zo speciaal maakte was onze regisseur.
Niels startte met de mensen die in de eerste scene zaten. De teksten had ik gelezen. En ik had ook een aantal scenes gezien van gezelschappen die dezelfde musical hadden gespeeld dus ik had wel een idee hoe scene 1 er uit zou gaan zien.
Maar toen liep Niels ineens met snelle pas door de zaal en schetste het podium. Enthousiast zoals alleen hij dat kan, met een schittering in zijn ogen, benoemde hij het decor:
Hier staat een hek (hij maakte een weids gebaar met zijn armen) en dan kan je hierdoor lopen (hij liep om een onzichtbaar blok heen) en dan komt hier nog een hek (weids gebaar opzij) en dan hier…
Ehhh, tja de rest van zijn verhaal valt weer onder het kopje niet-beschrijven-want-je-verraadt-teveel.
Maar in ieder geval zag ik het ineens voor me.
Het was totaal anders dan wat ik tot nu toe gezien had in de musicals gespeeld door anderen maar het klopte. Het zou een heel gaaf beeld geven als het doek open zou gaan eind juni.
En dan die setting van dat eerste nummer. Een soort dans van posities waardoor het publiek overal wat te zien had en het belangrijke zeker niet zou missen.
Ongelofelijk toch hoe onze regisseur zo’n plaatje in zijn hoofd bedenkt alleen door een script te lezen?
Hij had ook al ideeën over de kleding besproken met onze geweldige dame-die-de-kleding-voor-ons-bedenkt-en-maakt en het zou me niets verbazen als hij ook al in zijn hoofd heeft hoe het lichtplan er uit gaat zien. Het kan niet anders dan dat het er super mooi uit gaat zien. Wie bij onze vorige show is geweest zal dat alleen maar beamen.
Knap van zo’n Niels he?
Maar ja, dat is waarschijnlijk ook waarom TheaterRijk hem heeft gevraagd als regisseur en ik gewoon iemand ben die meespeelt. Ieder zijn kwaliteiten zullen we maar denken.
…
Alhoewel
…
Ik heb onze regisseur ook al eens zien schitteren als acteur in Wicked, de productie van Stage Entertainment.
Nu ik er nog eens over denk:
De kwaliteiten zijn maar oneerlijk verdeeld in deze wereld.
Vindt u niet? 🙂