Ik had u al verteld dat ik meedraai met de PR hè?
Nou, gisteravond was die PR werkgroep al heel vroeg aanwezig in basisschool De Vijf Eiken, waar we elke woensdag repeteren. We hadden namelijk weer zo’n geweldig idee dat we gingen uitvoeren maar waar ik u uiteraard nog niks over mag vertellen.
Gelukkig was de Vijf Eiken zo lief dat we wat eerder naar binnen mochten.
Aangezien we voor ons plannetje eigenlijk wat meubels van school nodig hadden, liepen we eerst door de gangen en probeerden een leuk tafeltje te scoren. We vonden een oud bankje, een geschikte muur, een groene plant…
… en een leuke leerkracht!
Tot onze grote verbazing kwam, rond 7 uur ’s avonds, gewoon een leerkracht de trap af lopen.
Niet dat we verbaasd waren over het feit dat daar nog iemand rond liep om 7 uur hoor, we weten dat leerkrachten lange dagen maken.
Nee, het verbazingwekkende was dat het een man was!
Een jonge man.
Een behulpzame man.
Een jonge, behulpzame, schattige man.
Zo eentje die beleefd vraagt of hij ons nog kan helpen en je spontaan op zoek gaat naar een gevat antwoord met een waslijst aan benodigdheden in de hoop dat hij wat langer blijft.
Niet omdat hij zo aantrekkelijk was hoor…
Nou ja, niet dat ik zeg dat hij níet aantrekkelijk was natuurlijk.
Daar doe ik gewoon geen uitspraak over.
…
Ziet u, we zijn dit jaar tenslotte alleen maar met vrouwen, 12 maar liefst.
En geen man!
En het zou toch geweldig zijn geweest als we die, al dan niet aantrekkelijke, leerkracht hadden kunnen interesseren voor ons TheaterRijk groepje…
Maar hij ging naar huis.
En dat was best een beetje jammer.
Ondertussen waren de andere dames ook binnen gekomen en begon de daadwerkelijke repetitie.
We hadden vanavond weer dans.
Met onze spring-in-het-veld-juf Tanja.
U weet wel, die juf waar ik 14 maart over vertelde?
Nou, ze was nog steeds vol energie en ietwat los van de zwaartekracht.
Ze leerde ons een nieuwe dans aan.
Nou ja, ik weet eigenlijk niet of je het een dans moet noemen.
Meer een soort verplaatsing.
Ze leerde ons een verplaatsing aan.
Klinkt saai hè?
Nou dat is het dus niet.
Het zijn een soort formaties op het prachtig gezongen lied van Karin.
Een soort bewegend stil leven?
Het is misschien niet helemaal uit te leggen maar 10 november zult u het direct herkennen.
Hoewel ik me deze week had voorgenomen de dans volledig mee te doen en me niet te laten afleiden door de dansjuf moest ik toch wel weer regelmatig naar haar kijken hoor.
Waarschijnlijk was deze dans verplaatsing voor haar natuur net iets te rustig want op de momenten dat we even moesten wachten, op de muziek of zo, stond Tanja spontaan allerlei ballet en moderne dans bewegingen te maken.
Daar heb ik zelf nou nooit last van…
Toen Tanja ging uitleggen dat we ergens in een bepaalde lijn moesten gaan lopen, kondigde ze aan dat het een uitdaging ging worden. Ze had het namelijk al even geoefend met een groep kinderen waar ze mee werkte en dat ging niet zo best.
Geweldig als wij zijn, had onze groep het echter gelijk door.
Tanja was verbaasd enthousiast.
Ze had ons niveau kennelijk niet hoger geschat dan haar kindergroep.
Dat was best een beetje jammer 🙂
Tot slot gingen we nog zingen met Annemarie.
We maakten onze blunder van een aantal weken geleden goed door dat nummer over wonen in een lied goed neer te zetten en oefenden nog even het lied voor de pauze.
Dat leek best goed te gaan.
Wel liet Annemarie ons nog even met de vingers in de mond zingen zoals Niels ons had aangeleerd. Daarna ging de articulatie een stuk beter.
Toen we het laatste stukje nog even wilden herhalen viel echter de box uit en moesten we het doen met het zachte geluid uit een telefoon. Als daar 12 dames doorheen zingen kunt u zich misschien voorstellen dat er weinig meer te horen was van Eric zijn opnames.
En dat was best een beetje jammer.
En toen was het ineens tijd en moesten we alweer naar huis.
Ook dat was dan best wel weer een beetje jammer.
…
Mocht iemand nou die jonge, behulpzame, schattige leerkracht uit dit blog kennen, willen jullie hem dan even taggen of zo? Je weet maar nooit of hij een keertje wil komen kijken op woensdagavond…
Ach weet u wat, doe eens gek: Tag gelijk maar alle mannen die u kent!
