Laat ik dit blog beginnen met een waarschuwing:
Lieve Sjors, misschien moet je deze even niet lezen…
En mocht je toch doorlezen, bedenk dan bij elke zin dat we van je houden!

Want ja, Sjors, onze regisseur, was weer lekker op dreef gisteravond. U weet wel, die man waar ik eerder over schreef die zo enthousiaste en kundige is en soms van die grappige dingen zegt.

Nou, die Sjors ging gisteren echt helemaal los.
Ik weet het niet zeker maar mogelijk kwam het door de sfeer die in Basisschool de Vijf Eiken hing, onze repetitielocatie. Toen we namelijk binnen kwam in de aula was overal de carnavalsstemming al te zien. De ramen hingen vol met ballonnen en schitterend getekende clowns.
(U kunt dit terug zien op de foto’s. U moet er alleen even carnavalskleuren bij bedenken.)

De sfeer zat er dus gelijk al goed in gisteravond. Mijn mede castleden kwamen nog net niet in polonaise in de kring staan toen we gingen zingen met Annemarie maar jolig was het al wel. Er werd veel gekletst en gelachen. Hoewel er natuurlijk wel hard geoefend werd bleef de sfeer behoorlijk ongedwongen:
Het lied Padam padam werd het liedje Manamana (en krijg dat maar weer eens uit je hoofd), de sopranen discussieerden over de tekst (Ah of Ha?), Linda vloog voluit hoog in, de mezzo’s gingen van hard naar zacht en de 3 alten zongen spontaan hun partij 3 stemmig.

Tegen de tijd dat Sjors kwam was het algehele volume dus al wat hoger en zat iedereen aan de verjaardagschocola van Myrthe.
Sjors paste zich spontaan aan aan de stemming die er heerste. Sterker nog, hij stelde hem gelijk nog wat scherper door jonge Myrthe uit te dagen over haar oude leeftijd (“Ik schatte in dat er een 5 in zat”).

Daarna gingen we eerst in de kring om het script aan te passen. Nu we van Treize naar Douze zijn gegaan moest er natuurlijk wat tekst herzien worden. Achteraf gezien was dit van Sjors misschien niet de meest handige oplossing om veranderingen door te geven maar het paste wel mooi in de sfeer van de avond. Ik zal een kleine impressie geven van hoe het er ongeveer aan toe ging. Uiteraard kan ik geen teksten verklappen uit onze geweldige script maar het gaan om de sfeer:

“Ok, pak je script erbij dan gaan we aanpassen welke zinnen van de verdwenen rol van Fanny moeten veranderen”
“Ik zit altijd op een groene stoel. Hey, jij zit ook op de juiste stoel want jouw kleur is rood.”
“Nou lekker dan Nienke, dat je niet naast ons wilt zitten. Hahahaha”
“Sjors, we moeten ook waar 13 in het script staat aanpassen naar 12?”
“Ja? O echt? Ja natuurlijk. Daar had ik nog niet aan gedacht. Waar staat dat allemaal dan.. in de proloog moeten we dan… eh op pagina 2… Nee dat doe ik later wel en krijgen jullie via de app.
We gaan naar bladzijde 3.
Verander daar Fanny in Chanel.”
“Welke bladzijde zei hij?”
“En waar ‘Blablabla’ staat komt Chanel. En op bladzijde 5 in de zin ‘Blablabla’ staat dan Nadine.”
“Op welke bladzijde zijn we?”
“Waar staat die zin ergens?”
“Shit, ik krijg mijn blaadje niet meer in mijn hoesje!”
“Sjors, maar Nadine heeft die zin er voor ook al?”
“O ja, dan wordt de 2e zin Frederique en dan de 4e Michelle en op bladzijde 8 is vier keer Fanny en dat wordt dan Chanel. En Chanel. En Chanel. En Chanel.”
“Op welke bladzijde zijn we?”
“Wat een raar woord is Chanel eigenlijk als je het zo vaak achter elkaar zegt.”
“Ze is eigenlijk Coco Chanel, hahaha. Van de parfum. Nu weten jullie gelijk wat voor een toitoitoitjes jullie van me gaan krijgen. Ok, we gaan door naar pagina 11…”

Begint u het een beetje te voelen?
De borrelnootjes staan op de bar en het eerste biertje wordt al besteld.
Dat idee.

Daarna gingen we eindelijk spelen. Sjors beloofde 2 scenes neer te zetten en daarna een doorloop te doen tot waar we waren.
Uiteraard lukte dat niet in deze jubelstemming en gaf hij lachend om 3 minuten over half 11 aan dat we de doorloop niet meer gingen halen. (We repeteren tot half 11!)

Ook tijdens het neerzetten van die twee scenes was Sjors weer erg op dreef.
Hij wilde mierenneuken met de vertellers en speelde Wie van de drie (Geen idee hoe zo’n jonge knul dat programma nog kent).
Toen hij ons in een rij wilde zetten en wilde zorgen dat de mensen wat zouden verspringen (iets voor en achter elkaar staan) begon hij ineens over een springvorm. Gelijk daarop kreeg hij zin in taart en bleek dat hij zelf goed taarten kon maken. Hij beloofde ons zelf dat hij zou gaan trakteren!

Jawel Sjors!
Ik heb het zelf gehoord!”
(U denkt misschien “Hij moest toch niet doorlezen van jou?” maar ik denk dat ik wel kan voorspellen dat hij toch gewoon eigenwijs met u mee leest).

En alsof het nog niet gezellig genoeg was ging hij daarna voordoen hoe Myrthe op kon komen rennen in de scene. Aangezien ze waarschijnlijk wel een rok aan zou hebben deed Sjors daarna nog een poging om het te doen als een dame met een strakke rok en hoge hakken wat uiteindelijk resulteerde in een soort ridderloopje a la Spamelot.
(Kent u die musical niet? Zoek het vooral eens op op Youtube.)

Nadat we het nummer voor de pauze 7 x nog 1 x hadden gedaan (“We doen hem nog 1 x…) en Sjors zo melig werd dat Chanel een Chaneli werd stonden we dan uiteindelijk om 22.40 uur klaar om in polonaise achter Sjors aan de Carnavalsvakantie in te gaan.

Volgende week moet u Sjors en ons blog dus even missen.
We vieren feest.
Maar we willen u wel met een laatste overdenking de vakantie in sturen:

Wat een raar woord is Sjors eigenlijk als je het zo vaak achter elkaar zegt hè?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *