De vakantie is weer voorbij!
Gisteravond zijn de repetities van de volwassenen weer begonnen.
Goed nieuws zou je denken.
Gezellig!
Maar daarover ben ik nog in dubio.
Alhoewel er trouwens echt wel geweldig nieuws was gisteren.
Van dat nieuws dat het bestuur en de regisseur er over kibbelen wie het mag vertellen.
Maar ik denk dat ik dit blog maar met dat betreffende nieuwtje ga afsluiten.
Het is tenslotte altijd goed om met een vrolijke noot te eindigen.
Want verder zit ik vooral in twijfel.
Twijfel of ik nog wel op de goede plek zit bij TheaterRijk.
En daar wil ik het even met u over hebben.
Niet dat het gisteren een slechte repetitie was hoor.
We hebben weer liedjes gezongen met Annemarie waarbij de puntjes op de Franse i zijn gezet.
En daarna hebben we met Sjors op briljante wijze 3 nieuwe scenes er doorheen gejast.
We gingen aan de slag met plaatsing, met motieven van personages, met intonaties in zinnen en met de woordenschat van Sjors.
Op zich dus weer een echte TheaterRijk-repetitie: kwaliteit, plezier, ontwikkeling.
Ik heb dat altijd leuk gevonden aan TheaterRijk, dat je je op je eigen niveau kunt blijven ontwikkelen.
Maar gisteren ging onze ontwikkeling ineens een zorgwekkende kant op.
Het werd namelijk heel negatief.
En dan bedoel ik niet dat onze vaardigheden slechter werden maar de dingen die we leerden waren negatief.
Zeg maar ‘dubieuze vaardigheden’.
Ik weet niet precies wat Sjors in de vakantie gedaan of meegemaakt had maar gisteravond leek het er allemaal uit te komen.
Allereerst gaf hij een les in zo gemeen mogelijk schelden. Annemarie moest mij namelijk niet al te lief toespreken in de scene. En lief als ze is had ze wat moeite om de woorden er uit te krijgen. Sjors liet haar vervolgens echt de meest onbehoorlijke, niet damesachtige scheldwoorden roepen om haar daarna de tekst uit de musical met diezelfde intentie uit te laten spreken.
(De woorden in de musical zijn namelijk veel minder erg dan de scheldwoorden die kennelijk uit Sjors zijn brein ontspringen… O wacht… Sjors heeft de teksten van het script ook geschreven…)
Hoe dan ook, een lesje schelden had ik niet echt in gedachten toen ik bij TheaterRijk begon.
Vervolgens coachte Sjors Karin om steeds harder en discriminerende te worden. Karin, die het lieve onschuldige omaatje speelt, veranderde in een veroordelende, vastgeroeste, ouderwetse bejaarde.
En nee, dat was ook niet waar ik aan dacht bij musical spelen.
En of het nog niet erg genoeg was, kreeg ik ook nog een les in het slaan van andere mensen.
U denkt misschien, net als ik dacht, dat iemand slaan in een toneelstuk nep is. Maar helaas. Het is dus niet dat je langs iemand zijn hoofd slaat, diegene met een pijnlijk gezicht wegdraait en iemand anders een klap geluid maakt.
Nee!
Het is dus gewoon iemand met de vlakke hand in het gezicht slaan. *
Echt slaan!
En dan zegt de regisseur zo leuk dat het een kwestie is van ontspannen. Als de ander zich ontspant, kan je heel hard slaan.
Zegt ie.
Gelukkig zei hij er nog wel bij dat het voor degene die slaat misschien nog wel het moeilijkst is.
Maar daarbij moest hij dan wel weer lachen.
Hoe ik dat dan weer op moet vatten?
En dan ga ik het nog maar even niet hebben over de discussie die Sjors begon waarin hij probeerde goed te praten dat als er in het script iemand wordt uitgescholden dit ook liefkozend bedoeld kan zijn…
Nee, ik denk echt dat er in de vakantie iets is gebeurd en dat Sjors dit moest verwerken of zo. Dit is toch niet normaal? Volgende keer neem ik maar wat klei voor hem mee. Kan hij zich daarop afreageren!
* Probeer de in dit blog beschreven stunt niet thuis uit! Deze stunts mogen alleen worden uitgevoerd onder toeziend oog van een gecertificeerde regisseur.
O wacht… het geweldige nieuws:
We gaan nu ook op 9 november optreden!
U heeft dus twee dagen om 12 Femmes te zien.
Dat moet toch lukken! 🙂