Ik had u al eens verteld over Tanja hè?
Onze dansjuf.
Nou, gisteravond kwam ze dus weer en dat vond ik een mooie aanleiding om u in dit blog wat beter kennis te laten maken met haar.
Want als je haar ziet lijkt het zo’n lieve, georganiseerde, welbespraakte, mooie vrouw maar niets is minder waar!
Neem nou dat ‘lieve’.
Gisteravond begon Tanja de repetitie met een liedje dat ik mag zingen. Bij het instuderen had ik bedacht dat het een liedje was waarmee ik de mensen een beetje wilde uitdagen, wat cynisch, wat minachtend.
Maar nee, Tanja had duidelijk hele andere ideeën over hoe het nummer moest worden. Met gevaar voor eigen leven (want ze had niet met Niels overlegd of ik het nummer wel op deze manier mocht zingen) besloot ze dat het nummer wat agressie nodig had. Voor ik het wist liep ik roepend door de zaal heen, alle stoelen om mee heen opzij gooiend.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik een grens over moest. Agressie is niet mijn meest voor de hand liggende emotie. Tanja echter had absoluut geen moeite om voor te doen hoe je met stoelen smijten moest. En terwijl ik direct na het nummer alweer vlug alle stoelen verontschuldigend recht overeind ging zetten, was Tanja alweer aan het bedenken wat ik nog meer door de zaal kon gooien.
Wie had dat bedacht bij die lieve blonde vrouw die zo vrolijk iedereen begroetend de repetitie in kwam lopen?
En dan dat ‘georganiseerde’, het lijkt voor de hand liggend bij een dansjuf maar ook dat is niet wat het lijkt hoor.
Het begint vaak nog wel aardig: “Willen jullie het nummer nog even voorzingen?”
Maar dan gaat het al snel mis. “Kunnen jullie het nog een keer zingen, dan ga ik even opletten wie welk stukje zingt.” En terwijl Miranda C, Danielle en Lisa dat netjes doen gaat Tanja ineens halverwege het nieuwe dansje al inzetten en worden de dames geacht het zomaar te volgen.
Of wat dacht u van een beweging die moest worden ingezet waarvan de dansjuf dan vervolgens zegt “Ik weet niet hoe lang je dit moet doen”.
Of dat ze de dames aanzet tot een beweging bij hoe ze zich voelen en zij zelf een elegant handgebaartje in de lucht laat zien maar dat dit ontaardt in Danielle en Lisa die elkaar te lijf gaan.
Of dat stapje ‘dat je alle kanten op kan doen als je het maar deze kant op doet’.
U mag wel bewondering hebben voor ons dat Tanja zulke leuke dansjes bedenkt en dat wij dat dan ook nog geleerd krijgen ?
Tja, en dan lijkt Tanja ook nog zo ‘welbespraakt’.
Zodra ze binnen komt heeft ze een vlotte babbel. Leuk mens om een avondje mee aan de bar te hangen lijkt het.
Goed, ze praat inderdaad veel, maar wat er uit komt is soms wel wat dubieus hoor.
Woordenschat is, laat maar zeggen, echt wel een dingetje…
Ze wilde bijvoorbeeld Lisa vertellen dat ze de ene knie voor de ander moest houden als ze stil stond. Ineens wees Tanja naar de binnenkant van haar voet en zei: “Hoe heet dat botje aan de binnenkant van je voet?” Lachend vulden wij aan ‘enkel’ (nou ja, bijna iedereen zei enkel. Nienke noemde het een malua…, manieo…, male… Laten we het er op houden dat Nienke een nog beter woordenschat heeft dan de overige dames!)
Ook doet Tanja uitspraken als ‘een ander dingetje is het tussenstuk’ of ‘een ommekaartje’ en bij een verwijzing naar een stuk in de muziek heeft ze het over ‘de prrrtrsjang’ (de spelling is me niet helemaal duidelijk dus heb ik het fonetisch uitgeschreven).
En ze is echt een kei in alternatieve danstermen.
Het hoogtepunt van de avond was een beweging bij La vie en rose.
Lisa, Danielle en Miranda C moesten een swingende beweging maken.
Om het beter te verwoorden noemde Tanja het de Schouder-hop.
Terwijl ze de beweging deed, bleef ze het verwoorden.
Schouder-hop, schouder-hop, schouder-hop.
Toen het later nog niet helemaal duidelijk bleek bij de dames, ging ze het nog eens doen maar ineens veranderde de bewoording. Ineens werd het een Boem-tjak, boem-tjak, boem-tjak.
Omdat het nog niet helemaal in het lijf zat van de drie veranderde het niet veel later in Schouder-knie, schouder-knie, schouder-knie.
En tot slot werd het ook nog een Tjak-boem, tjak-boem, tjak-boem.
Helaas bleek na al die verwarrende taal dat de hele schouder-hop-boem-tjak-schouder-knie-tjak-boem beweging toch uit het dansje werd gehaald.
Dus ja, zo’n lieve, georganiseerde, welbespraakte, mooie vrouw is Tanja nou ook weer niet direct… Nou ja, mooi dus wel. Al is het alleen maar om die billen zoals Miranda M verwoorde.
Want ja, mannen mogen daar niet zo maar iets over zeggen, dat is seksistisch of denigrerend of zo. Maar als vrouwen onder elkaar is zo’n uitspraak gewoon een vorm van bewondering…
(Dat, of het is gewoon jaloezie, maar dat was bij Miranda volgens mij niet het geval… Ehhh toch Miranda?)