Zelf vind ik vakantie heerlijk (ja, ik weet het, een ietwat controversiële opvatting).
Nu ben ik niet zo’n type van de hele dag aan het strand liggen hoor. Bij mij is 24 graden de perfecte temperatuur. Lekker zonnig maar niet zo warm dat je niks meer kunt doen.
Ik vind het namelijk altijd leuk om in de vakantie wat dingen te bezoeken. En dan heb ik ook nog een voorkeur voor iets met geschiedenis. Kastelen, ruïnes, opgravingen, ik vind het heerlijk!
Dus eigenlijk begon voor mij gisteravond de vakantie al.
Gisteren gingen we namelijk onze trailer opnemen. Nu hadden we voor de opnames een andere locatie gezocht zodat de film er wat interessanter uit zou zien en Miranda M had wat connecties aangesproken. En zo stonden we gisteravond dus ineens voor een oud gebouw in Rijen.
Het bleek een oude leerfabriek te zijn geweest. Nu wist ik wel dat in Rijen leerfabrieken hadden gestaan maar in zo’n mooi oud pand was ik hier nog niet geweest.
Toen we binnenkwamen was ik dan ook diep onder de indruk.
Wat een schitterende ruimte was dat.
Wat een geweldige ramen.
Wat een sfeer!
Er was alleen 1 probleem.
Ziet u, ik vind oude gebouwen bezoeken in de vakantie echt fantastisch.
Maar ik ben daarentegen ook een held op sokken als het gaat om hoogtes…
en klimmen…
en vooral vallen!
We filmden de trailer op de eerst verdieping van het gebouw.
Het mooie daaraan was namelijk dat het er nog oud uitzag.
Omdát het waarschijnlijk allemaal nog oud was.
Zo ook de vloer!
In het voorste deel van de vloer zaten een paar eh zeg maar kwetsbare plekken en het achterste deel van de vloer… nou ja, dat was er gewoon niet.
De eigenaar liep lachend over de vloer om te tonen dat alles veilig was. Hij had wat planken over gaten gelegd, stapte nog eens expres op een ‘meeverend’ plankje en onze bank werd over missende planken gezet.
Alles veilig!
Maar dat was dus niet wat mijn hoofd me vertelde.
Want als ik door planken heen kan kijken klopt er iets niet hè.
Dat hoort gewoon niet.
En gaten op sommige plaatsen betekent toch dat er ineens nieuwe gaten kunnen komen op de plek waar ik net sta?
Dus liep ik bibberend over de vloer, mezelf vasthoudend aan de muur alsof die me zou redden als de vloer onder me weg zou vallen.
Het was maar goed dat ik voor de trailer niet veel hoefde te bewegen. Ik mocht op een stoel zitten die op een redelijk stevig lijkend stukje vloer stond.
De enige die echt stoer moest zijn was Noah, de zoon van Tamara. Hij had namelijk aangeboden om onze trailer op te nemen en te bewerken.
Mogelijk had hij zich twee keer bedacht als hij had geweten waar we het gingen opnemen en hoe zwaar de camera was waarmee hij 27 takes (!) moest opnemen.
Maar dat wist hij niet.
En dus was hij er gisteren.
En hij heeft me toch iets moois gemaakt!
Maar daar zult u nog even op moeten wachten.
We gaan namelijk eerst vakantie vieren.
Mocht u ook nog weg gaan wensen we u veel plezier met zonnen, feesten, musea en opgravingen maar doet u wel voorzichtig? Dan doen wij dat ook!
Tot na de vakantie.